Fight Club ဟာ Brad pitt ရဲ့ လူသိနည်းတဲ့ ဇာတ်ကားတွေထဲမှာ ပါဝင်ပေမယ့် ကျွန်တော့် အတွက်တော့ ဘဝတစ်လျှောက်လုံး ကြည့်ခဲ့ဖူးသမျှ ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ အကြိုက်ဆုံးလို့ ပြောရမယ်ထင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့် ပတ်ဝန်းကျင်က ရုပ်ရှင်ကြိုက်သူ လူလတ်ပိုင်း အချို့ကတော့ Fight Club ကို သိပ်ခံစားလို့မရဘူးလို့ ဆိုကြပါတယ်။ Read More
ဒီရုပ်ရှင်တွေထဲက အချို့ကိုတော့ ငယ်ငယ်က ကြည့်ဖူးကြမယ် ထင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အချိန်တွေလည်း အတော်ကြာပြီဆိုတော့ မေ့လောက်ရှိရောပေါ့။ တကယ်လို့ မကြည့်ရသေးရင်လည်း မဖြစ်မနေ ပြန်ရှာကြည့်ကြဖို့တိုက်တွန်းလိုက်ပါတယ်။
(၁) The Parent Trap (1998)
Lindsay Lohan က အသက်ကြီးမှသာ Drug Addiction ဖြစ်ပြီး နာမည်ပျက်တွေရှိလာပေမယ့် ငယ်စဉ်ကတော့ အင်မတန် ချစ်စရာကောင်းခဲ့တာပါ။ Parent Trap ထဲမှာ Lindsay Lohan ၂ ကိုယ်ခွဲအမွှာ အဖြစ်နဲ့ သရုပ်ဆောင်ထားပြီး ကြည့်ရတာ ပျော်စရာကောင်းပါတယ်။ ကွဲနေတဲ့ အဖေ နဲ့ အမေ ကို ပြန်လည်ပေါင်းစီးပေးဖို့ ကလေး ၂ ယောက် ပေါင်းပြီး ကြိုးစားကြတဲ့ ဇာတ်လမ်းမျိုးပါ။ မြန်မာကားအနေနဲ့ အဲ့ခေတ်က ပြန်ရိုက်ထားတဲ့ “၂ မွှာအသည်း” ဆိုတဲ့ ဇာတ်ကားကလည်း
ဒီရက်ပိုင်း ကျွန်တော် ကြည့်ဖြစ်တဲ့ကားတွေက Age Gap ကြောင့် ဖြစ်တဲ့ အကြောင်းအရာ တွေကို ဇာတ်လမ်း လုပ်ထားတာတွေများပါတယ် ။ အဲ့ထဲက မှ အကြိုက်ဆုံးဆို Leon the Professional , An Education နဲ့ Lolita ပါပဲ ။ Lolita ကတော့ အကြိုက်ဆုံးပေါ့ ။ ရုပ်ရှင် မကြည့်ခင်ဝတ္ထုဖတ် ဖြစ်ကတည်းက Lolita ကို အတော် သဘောကျခဲ့မိတာပါ ။
ဝတ္ထုကတော့ ရုရှား စာရေးဆရာ တစ်ဦးဖြစ်တဲ့ Vladimir Nabokov ရေးသားခဲ့တာဖြစ်ပြီး ရုပ်ရှင် အဖြစ် 1962 မှာ တစ်ကား ၊ 1997 မှာ တစ်ကား ရိုက်ကူး ထုတ်ဝေခဲ့ပါတယ် ။ ကျွန်တော်ကြည့်ဖြစ်တာတော့ 1997 မှာရိုက်တဲ့ ကားပါ ။ Lolita အဖြစ် ကျွန်တော်တို့ ရဲ့ မင်းသမီးချောလေး Dominique Swain ကပါဝင် သရုပ်ဆောင်ထားပြီး မင်းသား ကတော့ Jeremy Irons ဖြစ်ပါတယ် ။
မြင်သာအောင် ပြောရရင် ဒီဇာတ်ကားက ” ဦးနဲ့ သမီး” အချစ်ဇာတ်လမ်းပါ ။ Dominique Swain အနေနဲ့
ဒီရုပ်ရှင်ဟာ ကျွန်တော် တို့ ပုံမှန်ကြည့်နေကြ Teen movie တွေကနေ သိသိသာသာ ကွဲထွက်နေတဲ့ ရုပ်ရှင်ပါပဲ ။ အကြီးအကျယ် ညွှန်းရမယ်ဆို The edge of seventeen ဟာ အထက်တန်းကျောင်းမှာ ခပ်ကုပ်ကုပ် နေခဲ့ရတဲ့ ကျောင်းသားတွေ ၊ Friendship breakups တွေကရတဲ့ depression တွေ ၊ ဆယ်ကျော်သက် သမီးရည်းစား ကိစ္စတွေ အကုန်လုံးကို ကိုယ်စားပြု ရိုက်ကူးထားပါတယ် ။
Poster ထဲက ဇာတ်ကောင် ကောင်မလေး Nadine ဟာ ငယ်ငယ် ကလေးဘဝ ကတည်း လောက ကြီးကို အလိုမကျ သူဖြစ်ပါတယ် ။ Nadine မှာ မောင် တစ်ယောက်ရှိပြီး Bipolar ဖြစ်နေဟန်တူတဲ့ အမေတစ်ယောက်ရှိပါတယ် ။ သူ့အဖေကတော့ သူနဲ့ ကားလျှောက်မောင်းနေရင်းနဲ့ပဲ ရောဂါကြောင့်
နာမည်ကျော် ဒါရိုက်တာ တစ်ဦးဖြစ်တဲ့ Woody Allen ကို ကျွန်တော်တို့ အထူးတလည် သတိထားမိစေတဲ့ အကြောင်းကတော့ သူ့ရုပ်ရှင် တော်တော်များများ ဟာ အရမ်း Artistic ဖြစ်လွန်းပြီး reality ကနေ ဖောက်ထွက် နိုင်စွမ်းရှိတာကြောင့်ပါပဲ ။ reality ကဖောက်ထွက်တယ် ဆိုတော့လည်း science- fictions တွေတော့လည်း မဟုတ်ပြန်ပါဘူး ။ Woody Allen ရဲ့ အဓိက အားသာချက်ကတော့ ပုံမှန် ရုပ်ရှင်တွေရဲ့ အခြေခံ ဇာတ်ကွက်တွေပဲ ဖြစ်တဲ့ ဟာသ တွေ နဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းတွေကို သူများနဲ့ မတူအောင် တင်ဆက်နိုင်တာမျိုးပါ ။ တချို့ ရုပ်ရှင် တွေမှာတော့ Woody Allen ဟာ အနည်းငယ်ကြောင်တယ် ထင်ရပေမယ့် Annie Hall, Manhattan နဲ့ Midnight in Paris လို ရုပ်ရှင်မျိုးတွေမှာတော့ သူဟာ ရုပ်ရှင်လောက ရဲ့ အထွဋ်အထိပ် ဒါရိုက်တာ တစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း ထင်ရှားနေပါတယ် ။
Midnight In Paris ဟာဆိုရင် 2011 ခုနှစ်မှာထွက်ရှိခဲ့တာ ဖြစ်ပြီး အဓိက ဇာတ်ဆောင် အနေနဲ့တော့ ကျွန်တော်တို့ ချစ်ရတဲ့ သရုပ်ဆောင် တစ်ဦး ဖြစ်တဲ့ Owen Wilson ကပါဝင်ထားတာဖြစ်ပါတယ် ။ ဒီရုပ်ရှင်ကလည်း woody allen ရဲ့ ထုံးစံ အတိုင်း comedy ဖက်သန်းတဲ့ ဇာတ်အိမ် ဖြစ်တဲ့ အတွက် Wilson နဲ့ အတော်လိုက်ဖက်တဲ့ character ဖြစ်ပါတယ် ။ Wilson ရဲ့ အမျိုးသမီး နေရာမှာ သရုပ်ဆောင်ထားတာကလည်း ကျွန်တော်တို့နဲ့ မစိမ်းလှတဲ့ မင်းသမီး Rachel McAdams ဖြစ်ပါ ။
Wilson ဟာ ဒီဇာတ်ကားထဲမှာ inspiration ပျောက်နေတဲ့ စာရေးဆရာ တစ်ဦး နဲ့ အဖြစ် စတင်ထားပြီး သူဟာ သူ့အမျိုးသမီး ဖြစ်တဲ့ Rachel နဲ့ အတူ Rachel ရဲ့ မိဘ တွေရှိရာ Paris ကို အပျော်ခရီး ထွက်လာတာဖြစ်ပါတယ် ။ တကယ်တော့ Wilson ဟာ Rachel တို့ရဲ့ ခရီးစဉ်မှာ မပျော်လှပါဘူး ။ Rachel ရဲ့ မိဘ တွေဟာ ကိန်းခန်းကြီးလွန်းတဲ့ လူချမ်းသာတွေ ဖြစ်ကြပြီး Wilson ကိုလည်း အထင်သေးကြပါတယ် ။ အဲ့အတွက် Wilson က paris မှာ တစ်ယောက်တည်း လျှောက်သွားရင်း မထင်မှတ်ထားတဲ့ ဖြစ်ရပ်ဆန်းကြယ် တစ်ခု နဲ့ ကြုံရပါတော့တယ် ။ အဲ့တာကတော့ သူဟာ ရထားလုံးတစ်ခုနဲ့ လိုက်ပါသွားရင်း ပါရီ မြို့ရဲ့ 1920 ခုနှစ်ကို ရောက်သွားတာပါပဲ ။ Spoil မိသလို ဖြစ်မှာစိုးတာကြောင့် ကျွန်တော် အများကြီးတော့မပြောတော့ပါဘူး ။ Wilson ရဲ့ အချိန်နောက်ပြန်ခရီး မှာ သူဆုံလိုက်ရတဲ့ နာမည်ကျော် အချို့ကတော့ Ernest Hemingway, Scott Fitzgerald, Picasso, Dali, Paul Gauguin အစရှိတဲ့ နာမည်ကြီးတွေအပြင် အခြား artist တော်တော်များများ ကိုလည်း ထည့်သွင်းပုံဖော်ထားပါတယ် ။
ပြောရရင်တော့ Midnight in Paris ဟာ woody allen ရဲ့ လက်ရာတွေထဲမှာ လစ်လျူ ရှူ့ လို့မရတဲ့ အကောင်းဆုံး ရုပ်ရှင် တစ်ကားပါပဲ ။ ကားကလည်းထွက်တာ အရမ်းမကြာသေးတဲ့အတွက် ရိုက်ချက် တွေ ဇာတ်ကွက် တွေအကုန်ကလည်း ခေတ်မှီနေသေးလို့ အချိန်ပေးကြည့်ရှူ့ ဖို့ အကြံပေးလိုက်ပါတယ် ။
The godfather နဲ့ပတ်သတ်ပြီး ကိုယ်မကြာခဏ ပြောဖြစ်တဲ့ စကားကတော့ ” ကမ္ဘာပေါ်မှာ The godfather ရုပ်ရှင်ကို မကြိုက်တဲ့လူ မရှိဘူး ၊ ရှိခဲ့ရင်လည်း အဲ့လူက စာအုပ် မဖတ်ရသေးဘဲ ရုပ်ရှင် ကြည့်မိတဲ့ လူဖြစ်လိမ့်မယ်” ဆိုတာပါပဲ။
အဓိကတော့ the godfather ရဲ့ ဇာတ်အိမ် နဲ့ အကြောင်းအရာ အရှုပ်အရှင်း တွေဟာ ရုပ်ရှင်ထဲမှာ အတော်နားလည်ရခက်ပါတယ်။ Italian နာမည် တွေ ၊ မြေအောက်ဂိုဏ်း တွေရဲ့ ယဉ်ကျေးမှု တွေ နဲ့ သူတို့ culture တွေကို ကျွန်တော် တို့ အနေနဲ့ တီဗီ ဖန်သားပြင်က တစ်ဆင့် အဆုံးစွန် နားလည် နိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် စာအုပ်ထဲမှာတော့ ဒီအချက်တွေဟာ စာဖတ်သူနားလည်အောင် အသေးစိတ် ဖော်ပြသွားတာကို ခံစားရမှာပါ။ The Godfather ရဲ့ စာရေးဆရာ က တော့ နာမည်ကျော် ဝတ္ထုရေးဆရာ Mario Puzo ဖြစ်ပြီး တကယ်လို့ မြန်မာ ဘာသာပြန် နဲ့ ဖတ်ရှု့မယ် ဆိုရင်တော့ တက္ကသိုလ်နေဝင်း ဘာသာပြန်ထားတဲ့ The godfather ကို ၁၀၀% recommend ပေးပါတယ်။
ကျွန်တော် လွန်ခဲ့တဲ့ ၆ နှစ်လောက်က The godfather ကို စကြည့်ဖူးတော့ အိပ်ပါပျော်သွားခဲ့ဘူးပါတယ်။ cinematography အင်မတန်ကောင်းပေမယ့် ဇာတ်လမ်း အေးလွန်းပြီး သရုပ်ဆောင်တွေရဲ့ အမူအယာ တွေက မျက်နှာသေ ဖြစ်နေတယ် လို့ခံစားရတာကြောင့်ပါ။ ဒါပေမယ့် အဲ့နောက်ပိုင်း Mario Puzo ရဲ့ မူရင်းဝတ္ထုကိုဖတ်ပြီးမှ ရုပ်ရှင်ပြန်ကြည့်ဖြစ်တဲ့ အခါမှာတော့ The godfather ဝတ္ထုရော၊ ရုပ်ရှင် ရောက ကျွန်တော် အကြိုက်ဆုံးတွေ ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။
The godfather ရဲ့ အဓိက ထူးခြားချက်တော့ စာအုပ်ရဲ့ ပေးနိုင်စွမ်း ရသနဲ့ ရုပ်ရှင် ရဲ့အနှစ်သာရဟာ မစိုသလောက်တောင် မယုတ်လျော့သွားတာပါပဲ။ ပြောရရင်တော့ သရုပ်ဆောင်တွေ အင်မတန် ကောင်းတယ်ပေါ့ဗျာ။ ဇာတ်လမ်းရဲ့ အဓိက ခေါင်းကိုင်ဖခင်ဖြစ်တဲ့ Don Corleone နေရာ သရုပ်ဆောင်သူ Marlon Brando ဆိုရင် သရုပ်ဆောင်ကောင်းတယ် ဆိုတာထက် ဇာတ်လမ်း character နဲ့ သူနဲ့ ကတစ်သားထဲ ထပ်တူကျနေတာမျိုးပါ။ အဲ့အတွက်လည်း သူက The godfather ရုပ်ရှင်နဲ့ ပတ်သတ်ပြီး Oscar ရရှိခဲ့ပါပါတယ်။
The godfather ရုပ်ရှင်ဟာ ဆိုရင် 1972 ခုနှစ်မှာထွက်ရှိခဲ့တာဖြစ်ပြီး ဒါရိုက်တာ Francis Ford Coppila ရိုက်ကူးခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်။ ဇာတ်ဆောင်တွေ အနေနဲ့လည်း အထက်မှာ ဖော်ပြခဲ့တဲ့ Marlon Brando ပါဝင်တာဖြစ်တဲ့ အပြင် သူ့သား Micheal Corleone နေရာမှာသရုပ်ဆောင်တာ ကတော့ နာမည်ကျော် မင်းသား Al Pacino ဖြစ်ပါတယ်။ ဇာတ်အိမ် က America မှာရှိတဲ့ Italian ဂိုဏ်းတွေအကြောင်း အခြေခံထားတာဖြစ်ပြီး ရုပ်ရှင်ဇာတ်လမ်း ဆိုတာထက် အဲ့ခေတ် ၊ စနစ် ရဲ့ သရုပ်မှန် ကို ထင်ထင်ရှားရှား ပုံဖော်ရိုက်ကူးထားလို့ မသေခင် ကြည့်သွားရမယ့် ဇာတ်ကားထဲမှာ ပါဝင်ပါတယ်။
ဒီရုပ်ရှင်ဟာ ပြီးခဲ့တဲ့ 2017 ခုနှစ်မှာထွက်ရှိခဲ့ပြီး တော်တော်များများ သတိထားမိကြလောက်ပေမယ့် မကြည့်ဖြစ်သေးဘူးလို့ထင်ပါတယ်။ တကယ်လို့ သင်ကိုယ်တိုင်က Vincent Vangogh ကိုကြိုက်နှစ်သက်သူဆိုရင်တော့ Loving Vincent ဟာ မကြည့်မဖြစ်ကြည့်သင့်တဲ့ ရုပ်ရှင်ထဲမှာပါပါတယ်။
ပုံမှန်ဆို ကိုယ်က animated film တွေမကြည့်ဖြစ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် Loving vincent ကို Trailor ကြည့်ပြီးတဲ့နောက် ဒီကားဟာ သာမန်ထက်ထူးခြားတဲ့ animated film မှန်း သတိထားမိပါတယ်။ ဒီကားကို Dorota Kobiela နဲ့ Hugh Welchman ဆိုတဲ့ director နှစ်ဦးရိုက်ကူး ထားပြီး ပန်းချီဆရာ ပေါင်း ၁၂၅ ဦးတို့ ပါဝင်ရေးဆွဲ ထားပါတယ်။ ဇာတ်ကားရိုက်ကူးချိန်ဟာ ဇာတ်အိမ်စတည်ချိန်ကစလို့ ၆ နှစ်ကျော် ၇ နှစ်လောက် အချိန်ယူခဲ့ရပါတယ်။ ပြကွက် ၁ စက္ကန့်စာကို ပန်းချီကား ၁၂ ကား အသုံးပြုခဲ့ပြီး ရုပ်ရှင်တစ်ကားလုံးစာအတွက် ပန်းချီကားပေါင်း ၆၅၀၀၀ ရေးဆွဲခဲ့ရတဲ့ ကမ္ဘာ့ပထမဆုံး fully oil painted film ဆိုလည်း မမှားပါဘူး။
Loving Vincent ရဲ့ အဓိက ထူးခြားချက်ကတော့ ဒီကားဟာ ပန်းချီဆရာ Vangogh အကြောင်းကို ကြည့်ရှုရရုံမကပဲ သူ့ပန်းချီကားတွေကိုလည်း ရုပ်ရှင်တစ်ခု အဖြစ်ခံစားရစေတာပါပဲ။ အထူးသဖြင့် Van Gogh လက်ရာတွေ ကို နှစ်သက်စွဲလမ်း သူများ အတွက်တော့ Starry night , Cafe Terrace at Night , Wheat Field with Cypresses အစရှိတဲ့ ပန်းချီကားတွေ အသက်ဝင် လှုပ်ရှားနေရတာကို ကြည့်ရတဲ့ အရသာဟာ ဘာနဲ့မှ လဲနိုင်မှာမဟုတ်ပါဘူး။
ဇာတ်အိမ်အနေနဲ့ အဓိက ပြောပြချင်တာက ဒီကားဟာ Vincent Vangogh ရဲ့ Biography မဟုတ်ပါဘူး။ Vangogh သေဆုံးပြီးနောက် ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေအမြင် ၊ သူနေထိုင်ဖြတ်သန်း ခဲ့ပုံတွေကို တခြားရှုထောင့်ကနေ ရိုက်ကူးတင်ဆက်ထားဖြစ်ပါတယ်။ (အဲ့တော့ချွင်းချက် အနေနဲ့ Vangogh အကြောင်းသိပ်မသိသေးဘူးဆို Vincent Vangogh Biography စစ်စစ် ဖြစ်တဲ့ Lust Of Life ဆိုတဲ့ ရုပ်ရှင်ကားကို အရင်ကြည့်ဖို့ အကြံပေးချင်ပါတယ်။)
ဇာတ်လမ်း ကြာချိန် ၉၅ မိနစ် သာ ရှိပေမယ့် ကိုယ်ကတော့ မကြာခဏ pause နှိပ်ပြီး ကြည့်တာကြောင့် ၂ နာရီကျော်သွားပါတယ် ။ တချို့ scene တွေဟာ pause ရပ်ပြီးကြည့်ရလောက်တဲ့ထိ ရေးဆွဲထားတာတွေ ကောင်းလွန်းလို့ပါ။ ပန်းချီဆွဲတဲ့ Artist များ အနေနဲ့လည်း Loving Vincent ဟာ must watch list ထဲပါလို့ မဖြစ်မနေကြည့်ရှုကြဖို့ တိုက်တွန်းလိုက်ပါတယ်။